Exemplum

Norton Antologia literatury zachodniej zawiera trzy exemplum (liczba pojedyncza, exemplum), historie, które ilustrują ogólną zasadę lub podkreślają lekcję moralną: „dwóch mieszkańców miasta i wiejski człowiek” i „uczeń Królewskiego Krawca” (oba z przewodnika uczonego) i „przeklęci tancerze z Colbeck.”

„dwaj mieszkańcy miasta i wiejski człowiek” Edytuj

w „dwóch mieszkańców miasta i wiejski człowiek”, opowiedzianym przez ojca, trzej towarzysze podróży z tytułu opowieści są na pielgrzymce do Mekki. W pobliżu celu ich zapasy są prawie wyczerpane, a dwaj mieszkańcy miasta próbują oszukać wiejskiego człowieka, mówiąc mu, że ktokolwiek z nich śni najbardziej niezwykły sen, dostanie ostatni chleb.

gdy mieszkańcy miasta śpią, wieśniak, wyczulony na zamierzone oszustwo, zjada na wpół upieczony chleb przed przejściem na emeryturę.

mieszkańcy miasta opowiadają swoje zmyślone marzenia. Mówi się, że został wzięty do nieba i prowadzony przed Bogiem przez aniołów. Drugi mówi, że aniołowie eskortowali go do piekła.

wieśniak mówi, że marzył o tych samych rzeczach, o których marzyli jego towarzysze i wierząc, że są na zawsze zagubieni, jeden do nieba, a drugi do piekła, zjadł chleb.

syn opowiada ojcu morał tej historii: „jak mówi przysłowie:” kto chciał wszystkiego, wszystko stracił.””Mówi, że dwóch mieszkańców miasta dostało właśnie swoją Historia mówi, że żałuje, że nie zostali pobici, ponieważ antagonista w innej historii, którą usłyszał, został pobity za swoją szykanę. Jego komentarz jest przejściem do następnej opowieści, powodując, że ojciec prosi syna, aby opowiedział mu tę historię. Tak więc role ojca i jego syna są odwrócone, ponieważ ojciec, który był gawędziarzem, staje się słuchaczem, a syn, który był widzem ojca, staje się narratorem.

„Król i jego żona”

historia syna opowiada historię asystenta krawca króla, młodzieńca o imieniu Nedui.

pewnego dnia, gdy go nie ma, jego mistrz daje innym uczniom chleb i miód, ale nie oszczędza dla Nedui, mówiąc im, że Nedui ” nie zjadłby miodu, nawet gdyby tu był.”Dowiedziawszy się, że został pominięty, Nedui mści się na swoim Panu, mówiąc eunuchowi, którego król wyznaczył nad uczniami jako ich przełożonego, że krawiec jest podatny na napady szaleństwa, podczas których staje się gwałtowny i niebezpieczny. W rzeczywistości nedui twierdzi, że zabił tych, którzy przypadkiem byli blisko niego, gdy jest w uścisku takiego ataku. Aby się obronić, nedui mówi, że wiąże i bije krawca, gdy taki atak na niego przychodzi. Mówi też eunuchowi, czego ma szukać: „Kiedy zobaczysz go rozglądającego się dookoła i czującego podłogę rękami, wstającego z siedzenia i podnoszącego krzesło, na którym siedzi, będziesz wiedział, że jest szalony, a jeśli nie ochronisz siebie i swoich sług, pobije Cię kijem w głowę.”

następnego dnia Nedui ukrywa nożyce krawieckie, a gdy mistrz, polując na nie, zachowuje się tak, jak nedui wspomniał eunuchowi, eunuch rozkazuje swoim sługom związać krawca i sam go bije kijem. Jego słudzy również biją go, dopóki nie jest nieprzytomny i ” na wpół martwy.”

kiedy odzyskuje przytomność, krawiec pyta eunucha, jaką zbrodnię popełnił, że zasłużył na takie pobicie, a eunuch mówi mu, co nedui powiedział mu o napadach krawca. „Przyjacielu, czy kiedykolwiek widziałeś mnie szaloną?”mistrz zadaje uczniowi pytanie, na które otrzymuje od Nedui odpis:” czy kiedykolwiek widziałeś, jak odmawiam jedzenia miodu?”

ojciec opowiada synowi morał tej historii: „Krawiec zasłużył na karę, ponieważ gdyby przestrzegał przykazania Mojżesza, aby kochać swego brata jak siebie samego, nie przydarzyłoby mu się to.”

każąc słuchaczowi opowiedzieć narratorowi morał opowieści, gawędziarz pokazuje, że narracja z powodzeniem spełniła swój cel jako exemplum, ponieważ słuchacz, słysząc historię, pokazuje, że jest w stanie ustalić morał, który opowieść ma wyrazić.

„przeklęci tancerze z Colbeck”Edit

trzecie exemplum, „przeklęci tancerze z Colbeck”, jest prozą, a nie poetycką narracją. Podobnie jak mini-kazanie, głosi przeciwko niewłaściwemu zachowaniu-w tym przypadku świętokradztwa. Ta opowieść ma identyfikowalnego autora, Robert Mannyng, który ustawić historię na początku XIV wieku. Wersja Norton Anthology została przetłumaczona przez Lee Pattersona ze Środkowego angielskiego Handlyng Synne. Jego proza pojawia się na początku XII wieku Gesta Regum Anglorum Williama z Malmesbury, który z kolei został prawdopodobnie zaczerpnięty z Translatio Sanctae Edithae przez Goscelina pod literackim wpływem klasztoru w Wilton Abbey.

aby wzmocnić przekonanie słuchacza, że „większość” jego opowieści jest „prawdą ewangeliczną”, narrator wymienia winowajców i ich ofiary i przytacza papieża Leona jako tego, który zna (i napisał wersję) narracji i wskazuje, że historia jest „znana na dworze w Rzymie” i pojawiła się szeroko w wielu kronikach, w tym w „za morzem”.”Jednak po opowiadaniu opowieści gawędziarz przyznaje, że niektórzy wątpią w jej prawdziwość.

historia zaczyna się od zidentyfikowania kilku działań, które nie są dozwolone w kościele lub na cmentarzu kościelnym: „kolędy, zapasy czy Letnie Igrzyska.”Dodatkowo” interludia czyli śpiewanie, bicie Tabora, Orurowanie. . . . podczas gdy kapłan prowadzi mszę św. ” są „zakazane” i świętokradzkie, a „dobrzy kapłani” nie będą ich tolerować.

nie należy też tańczyć w kościele, o czym świadczy historia, którą ma opowiedzieć narrator.

kiedy „dwunastu głupców” w Colbeck (lub, jak wyjaśnia redakcja, „Kolbigk, w Saksonii, na obszarze wschodnich Niemiec, na północ od dzisiejszej granicy z Czechami) zdecydowało się w Wigilię Bożego Narodzenia, aby „kolędować-szaleńczo, jako wyzwanie” i wytrwało w śpiewaniu i tańcu na cmentarzu kościelnym, podczas gdy ksiądz próbował odprawiać Mszę św., pomimo jego błagań, aby przestali, kapłan wzywa Boga, aby ich przeklinał.

kolęda śpiewaków składa się z trzech wersów, z których ostatnia wydaje się być podstawą ich przekleństwa, ponieważ nie są w stanie opuścić cmentarza kościelnego lub przestać śpiewać lub tańczyć przez rok po tym, jak Bóg przeklina ich za świętokradztwo:

w liściastym lesie jechał Bovoline, z nim poprowadził jarmark Mersewine. Dlaczego czekamy? Może pójdziemy?

w wyniku klątwy tancerze nie mogą przestać śpiewać i tańczyć, nie mogą też puszczać sobie rąk.

ksiądz, zbyt późno, wysyła syna, Ayone, aby uratować swoją córkę, Ave, która jest jednym z „dwunastu głupców” zaangażowanych w taniec. Jednak z powodu klątwy, kiedy Ayone bierze rękę swojej siostry, aby oddzielić ją od innych kolędników, odrywa się od jej ciała. Cudem jej rana nie krwawi, ani nie umiera od niej.

Ayone bierze rękę do ojca. Ksiądz próbuje, trzykrotnie bezskutecznie, pochować kończynę, ale grób rzuca ją z powrotem, więc ksiądz wyświetla ją wewnątrz kościoła. Wszyscy, w tym cesarz, przychodzą zobaczyć przeklętych tancerzy, którzy pomimo braku odpoczynku, jedzenia, picia i snu, tańczą non stop, w dzień i w nocy, niezależnie od temperatury i pogody. Kilka razy cesarz nakazuje budowę osłony chroniącej tancerzy przed burzami, ale za każdym razem, gdy jest budowana lub odbudowywana, zostaje ona zamieniona w gruz.

po zakończeniu roku Klątwa zostaje zniesiona, a tancerze spadają na ziemię, jakby martwi. Trzy dni później powstają-z wyjątkiem Ave, który umarł. Wkrótce potem również ksiądz umiera. Cesarz instaluje pojemnik w kościele jako pojemnik na ramię zmarłej dziewczyny, a staje się on świętą relikwią upamiętniającą cud klątwy.

inni tancerze nie mogą się już nigdy spotkać i muszą skakać, zamiast chodzić, gdziekolwiek pójdą. Żyjąc na pamiątkę Bożego przekleństwa przeciwko świętokradztwu, noszą trwałe fizyczne zmiany w swoich ubraniach i ciałach: „ich ubrania nie gniły, ani nie rosły paznokcie; ich włosy nie wydłużyły się, ani nie zmieniły się ich cera. Nigdy też nie zaznali ulgi…”

chociaż niektórzy wierzą, a inni wątpią w autentyczność opowiedzianej przez niego opowieści, narrator mówi, że opowiedział ją tak ,aby jego słuchacze, zważając na to, „bali się kolędować w kościele lub na cmentarzu, zwłaszcza wbrew woli księdza”, ponieważ ” dzwonienie jest formą świętokradztwa.”